Tarnów - pomnik Rufina Piotrowskiego
- Szczegóły
- Utworzono: środa, 11, czerwiec 2014 15:25
- Poprawiono: środa, 11, czerwiec 2014 15:25
- Opublikowano: środa, 11, czerwiec 2014 15:25
- Odsłony: 3360
Tarnów - pomnik Rufina Piotrowskiego
Położenie: Cmentarz Stary w Tarnowie, kwatera zasłużonych.
Projektant: Antoni Kurzawa, A. Pisz z Nowego Sącza, wyk. Władysław Eliasz z Krakowa
Rok: 1876
Nagrobek ma kształt ściętej piramidy z posągiem kobiety symbolizującej Ojczyznę. W ścianie frontowej otwór wejściowy zasłonięty tablicą inskrypcyjną. Wzniesiony ze składek społecznych.
Napis: D.O.M./ POPIOŁY/ RUFINA PIOTROWSKIEGO/ ŻOŁNIERZA Z KORPUSU DWERNICKIEGO/ WYGNAŃCA NA SYBIR I TUŁACZA/ AUTORA PAMIĘTNIKÓW Z POBYTU NA/ SYBERYI MĘŻA KTÓREGO ŻYCIE CAŁE/ BYŁO WZOREM POŚWIĘCENIA ZA OJCZYZNĘ/ urodzonego r. 1806 w Malinie na Ukrainie/ zmarłego 20. lipca r. 1872 w Tarnowie/ pomnikiem tym uczcił naród
Rufin Piotrowski (28 I 1806 - 20 VII 1872), urodził się w Malinie, do powstania listopadowego zgłosił się jako ochotnik i służył w korpusie Dwernickiego. Po wycofaniu się oddziału na teren zaboru rosyjskiego, obawiając się internowania (był podoficerem) uciekł do Królestwa. Tam zaciągnął się do 1 dywizji piechoty gen. Macieja Rybińskiego. Brał udział w bitwie pod Ostrołęką i w obronie Warszawy. Udał się na emigrację do Francji, gdzie przez pewien czas aktywnie działał w pracach Towarzystwa Demokratycznego Polskiego. Posługując się podrobionym paszportem w 1843 r. powrócił do kraju i osiadł w Kamieńcu Podolskim, gdzie uczył j. francuskiego i prowadził działalność agitacyjna. Został przez Rosjan aresztowany 31 XII 1843 r. i skazany na dożywotnie zesłanie na Syberię. Został osadzony w 1844 r. pobliżu Tary nad Irtyszem, skąd uciekł na piechotę w II 1846 kierując się do Petersburga, udając po drodze rosyjskiego chłopa, pielgrzyma, domokrążce, a nawet sternika. Z Petersburga przedostał się do Rygi, stamtąd przez Litwę skierował się do Prus, gdzie został aresztowany w Królewcu za włóczęgostwo. Zwolniony, gdy okazało się kim tak naprawdę jest, mógł teraz bez przeszkód udać się do Paryża, gdzie przybył 22 X 1846 r. Przez wiele lat zmieniał miejsca pobytu (m.in Brody koło Kalwarii Zebrzydowskiej, Turcja). W 1867 r. opuścił Francję i postanowił na stałe osiąść w Galicji. Został nauczycielem dzieci Adolfa Jordana, właściciela Błoń koło Zgłobic pod Tarnowem. W 1870 r. ożenił się z wdową Anielą Zaborowską. Zmarł na opuchliznę płuc.
Czarno-białe zdjęcie jest autorstwa M. Wrony i pochodzi z 1979 r.
Źródło:
- Sypek A., Cmentarz Stary w Tarnowie. Przewodnik, Tarnów 1991
